Το ανορθολογικόν

© Tasos Biris

 

Αυτό το ανορθολογικό που συμβαίνει στις μέρες μας με αφορμή το φαινόμενο covid 19 και μάλιστα εν μέσω της ταχύτατα επεκτεινόμενης σύνδεσης μέσω του κυβερνοχώρου, της επικοινωνίας και έκφρασης των μελών της κοινότητας, είναι κάτι πολύ σημαντικά καλό, γιατί για τους σκεπτόμενους ανθρώπους αποτελεί αφορμή να κατανοήσουν βιωματικά, την σχετικότητα, την ματαιότητα του κόσμου και την προβληματική λειτουργία της παραγωγής νοήματος από την έλλειψη κωδίκων, σημείων, οργάνωσης συστημάτων αξιών και τέλος γλώσσας επικοινωνίας.

Ζούμε σε ένα σουρεαλιστικό κόσμο, ένα κολάζ, κατασκευασμένο με τεχνικές γνώσεις πολύ υψηλής ποιότητας και πολυπλοκότητας, από τις οποίες απουσιάζει η στοιχειώδης γνώση των κανόνων κατασκευής και λειτουργίας όλης αυτής της νέας κατασκευής μέσα στην οποία ζούμε, από τις μάζες των ανθρώπων, όπου το ιερό δεν είναι το μόνο ανορθολογικό το οποίο είχαμε να κατανοήσουμε από καταβολής της ύπαρξής μας, αλλά τελικά το ανορθολογικό έγινε τρόπος ζωής μας, πράγμα που η τέχνη είχε προφητεύσει πολλά χρόνια πριν, διαισθανόμενη την εμφάνισή του, μέσα από την λειτουργία της ανθρώπινης φύσης από την οποία γεννιέται.

Ζούμε απλά σε μια εποχή Βαβυλωνίας όπου οι άνθρωποι αγνοούν παντελώς την πολύπλοκη κατασκευή που κατασκευάσανε οι επιστήμονες, με επιστημονικές εφαρμογές υψηλής διανόησης και έχουν χάσει ήδη το τιμόνι απ τα χέρια τους και οδηγούνται από ηλιθίους, που προσπαθούν να εφαρμόσουν πολιτικές σε χαοτικά συστήματα που αγνοούν την λειτουργία τους.

Η λύση που θα δοθεί στον Πλανήτη, αφού αυτό γίνει κάποια στιγμή αντιληπτό, θα είναι τεχνοκρατική, νομίζοντας πως αυτοί που επιμέρους το κατασκευάσανε, (όπως κατασκευάζονται όλες οι αυθαίρετες κατασκευές χωρίς σχέδιο συνολικό και στατικούς υπολογισμούς), μπορεί να είναι σταθερό σε κλυδωνισμούς και ελέγξιμο, αγνοώντας πως οι επιστήμες και οι επιστήμονες εξελίχτηκαν από την εξειδίκευση και όχι από την σοφία. Από το μέρος κι όχι από το το Όλον .

Η εποπτεία ενός συστήματος απαιτεί διάνοια, σοφία, φαντασία και όχι εξιδεικευμένες γνώσεις, απαιτεί το ανορθολογικό στοιχείο που πρωταγωνιστεί στο βίωμα και δεν συγκρούεται με το ορθολογικό και που ο Ρούντολφ Ότο, το ονομάζει numen, το Ιερόν, το Θείον.

Τάσος Μπίρης