Photo Graphy ΖΩ

                                                 © Tasos Biris.         Ο Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Maurice Halbwachs στο μνημειώδες έργο του “Συλλογική μνήμη” αναφέρει μεταξύ άλλων πως “Η ανάμνηση είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό μια ανακατασκευή του παρελθόντος με τη βοήθεια δεδομένων που δανειζόμαστε στο παρόν, ανακατασκευή την οποία έχουν προετοιμάσει άλλες ανακατασκευές που έχουν δημιουργηθεί σε προηγούμενες εποχές κι απ’ όπου η  εικόνα του παρελθόντος έχει προκύψει ήδη παραλλαγμένη”. Σε αυτή την διαδικασία η οπτική μνήμη κυριαρχεί, είτε σαν πραγματική εικόνα, είτε ως λανθάνουσα και άλλοτε ως ψευδαισθητική. Το οπτικό ερέθισμα αγκαλιάζεται από όλες τις αισθήσεις και μεταστοιχειώνεται σε μια υποκειμενική πραγματικότητα. Νεότερες νευρολογικές θεωρίες μας λένε πως όσες φορές ανακαλέσουμε μια μνήμη, τόσες φορές την επανεγγράφουμε, έτσι ώστε στο τέλος η μνήμη έχει αποκτήσει ζωή από μόνη της, έχει εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό από το πραγματικό. Τα ανθρωποκεντρικά εικαστικά έργα πρ

  © Tasos Biris. Η λέξη Φώτιση   ή Enlightment στα Αγγλικά, αποδίδει την ίδια έννοια, της εσωτερικής έκλαμψης, της ανακάλυψης, της ενόρασης, της έμπνευσης. Ονομάστηκε έτσι γιατί το βίωμα την στιγμή εκείνη, είναι ίδιο με εκείνο του απαστράπτοντος φωτός του φλας την στιγμή της φωτογράφισης. Μια στιγμή έκλαμψης αρκεί να φωτίσει και να καταγράψει τον χώρο στην μνήμη της φωτογραφικής μηχανής. Σήμερα μάλιστα το περιγράφουμε ακριβώς έτσι όταν λάμψει μέσα μας μια ιδέα, «μου ήρθε φλασιά».   Γιατί με την ίδια ακριβώς διαδικασία του φλας, ένα εσωτερικό φως στιγμιαία φωτίζει τα πράγματα, διώχνοντας το σκοτάδι, αποτυπώνει στην συνείδηση την Αλήθεια και δίνει  την λύση. Γιατί όμως χρειάζομαι φως και λύσεις;  Γιατί βρίσκομαι στων δύο κόσμων το κενό. Ζω ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι, στην Ζωή και τον Θάνατο, το Χάος και την Τάξη, το Σχετικό και το Απόλυτο, το Μέσα και το Έξω, στο Ναι και στο Οχι, δηλαδή στο σωστό και το λάθος, στο Εγώ και τον Άλλο, το Σημαίνον και το Σημαινόμενο, το Καλό και το Κ

               Desconstruindo Daniel    Sideways Clock  de 2012 Τι σημαίνει στην εποχή μας το "Ευτυχισμένο το Νέο Έτος";                                                                                Written by  Δ.Μ. Όταν ο καλός φίλος του Αλβέρτου Αϊνστάιν Michele Besso πέθανε το 1955, ο Αϊνστάιν έγραψε μια επιστολή στην οικογένεια του γράφοντας τους: «Το γεγονός αυτό δεν είναι σημαντικό. Για εμάς που είμαστε πεπεισμένοι φυσικοί, η διάκριση μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, όσο και επίμονη. “ Όταν ο καλός φίλος του Αλβέρτου Αϊνστάιν Michele Besso πέθανε το 1955, ο Αϊνστάιν έγραψε μια επιστολή στην οικογένεια του γράφοντας τους: «Το γεγονός αυτό δεν είναι σημαντικό. Για εμάς που είμαστε πεπεισμένοι φυσικοί, η διάκριση μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος είναι μόνο μια  ψευδαίσθηση , όσο και επίμονη. ” Η ιδέα ότι ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση είναι παλιά, φτάνει πίσω στις ημέρες του Ηράκλειτου και του Παρμενί

  Charles Fréger (Français, Born in 1975) Macidulas on New Year’s Day, Poland, 2012 From series 'Wilder Mann' WILDER MANN Για δύο χρόνια από το 2010 ως και το 2011, ο Charles Fréger διέσχισε την Ευρώπη από βορρά προς νότο, από τη Φινλανδία έως την Πορτογαλία μέσω της Ρουμανίας, της Γερμανίας ή της Σλοβενίας, αναζητώντας την μορφή του πρωτόγονου, όπως αυτή έχει και επιβιώνει στις τοπικές λαϊκές παραδόσεις. Αυτές οι αρχετυπικές εικόνες ενός ανθρώπου, μισό άτομο και μισό θηρίο, ζώο ή φυτό, επανεμφανίζονται από τα βάθη του χρόνου με την ευκαιρία τελετουργικών, ειδωλολατρικών ή θρησκευτικών φεστιβάλ, γιορτάζοντας τον κύκλο των εποχών, τις Shrove Days, τα καρναβάλια ή την παραμονή του Πάσχα . Στην αρχέγονη κοινή μνήμη των ευρωπαϊκών αγροτικών κοινωνιών, αυτοί οι εμβληματικοί χαρακτήρες ή τα ζώα αντιπροσώπευαν προστατευτικές μορφές ή σύμβολα γονιμότητας. Σήμερα προκαλούν έναν φανταστικό, ενστικτώδη και φυσικό κόσμο όπου όλοι αντιλαμβάνονται μια προγονική σχέση με τη φύση όπου αναδύον